Historia tekstu wizualnego Polska po 1967 roku

Książka autorstwa Małgorzaty Dawidek Gryglickiej jest zbiorem analiz i interpretacji prac tekstowo-wizualnych powstałych w Polsce po 1967 r. i zbadanych z perspektywy historii sztuki aktualnej. Praca ma charakter interdyscyplinarny, łączy zjawiska sztuk operujących zapisem tekstowym - literatury, oraz szeroko pojętych sztuk wizualnych.

Celem studium jest zarysowanie panoramy zjawiska tekstu jako dzieła sztuki i usystematyzowanie faktów historyczno-artystycznych na tym polu we współczesnej sztuce Polskiej; poszukiwanie odpowiedzi na pytania o siły, motywy i procesy, które wpływały na rozwój najpierw poezji konkretnej, w dalszej kolejności anektowania tekstu w obszary sztuki konceptualnej, po roku 1989 odrodzenie się w nowej formie konkretyzmu, pojawienie się hipertekstu i wreszcie liBeratury; jakie znaczenie wywarły na dynamikę rozwoju zjawiska wpływy zachodnioeuropejskie? W jaki sposób przeniknęły się i wpływały na siebie dyscypliny graniczne - literatura i sztuka? Studium otwiera rozdział, w którym podjęte są poszukiwania punktów wspólnych dla tych dwóch dziedzin, oraz próba ustalenia relacji na płaszczyźnie słowo-obraz.

Całość podzielona jest na trzy części, z których pierwsza zawiera zarys historyczny i charakterystykę roli, oraz funkcji tekstu w sztukach wizualnych, a także jego wpływ na kształt pojawiającej się w Polsce w 1967 roku poezji konkretnej. Omawiana jest tu twórczość kluczowych dla tego nurtu postaci związanych z tzw. środowiskiem wrocławskim, m.in. Stanisława Dróżdża, Zbigniewa Makarewicza, Barbary Kozłowskiej, Marzenny Kosińskiej, Wandy Gołkowskiej, Natalii LL, a także działania artystów związanych ze Studium Kompozycji Emocjonalnej i in. Przywołane i zanalizowane są dzieła poetów tworzących poezję tradycyjną, którzy w pewnym momencie swej działalności uaktywnili się na obszarach artystycznych.