Innowacyjność małych i średnich przedsiębiorstw w warunkach kryzysu gospodarczego

Wśród głównych przesłanek, które skłoniły autora do podjęcia badań dotyczących innowacyjności małych i średnich przedsiębiorstw w czasie kryzysu gospodarczego, były wyniki płynące z badań empirycznych przeprowadzonych wśród tajemniczych mistrzów polskiej gospodarki w latach 2009–2011, w ramach projektu naukowego, finansowanego przez MNiSzW „Niematerialne wartości źródłem ukrytej przewagi konkurencyjnej tajemniczych mistrzów polskiej gospodarki”(Zastempowski, Popławski & Grego-Planer, 2011). Wskazały one jednoznacznie, iż do kluczowych składników budujących konkurencyjność tajemniczych mistrzów polskiej gospodarki (w grupie których 30% należało do małych i średnich przedsiębiorstw) zaliczyć należy głównie zasoby o charakterze niematerialnym. To wiedza, doświadczenie, zdolności i umiejętności pracowników (zarówno menedżerów, jak i pracowników niższych szczebli) zdecydowanie najsilniej determinowały konkurencyjność. Analiza i ocena uzyskanych w postępowaniu badawczym wyników spowodowała postawienie szeregu nowych pytań. Czy podobne prawidłowości pojawiają się w obszarze innowacyjności? Jak w tym zakresie zachowują się małe i średnie przedsiębiorstwa? Czy również w innowacyjności małych i średnich przedsiębiorstw zasoby niematerialne będą odgrywały kluczową rolę? Czy można badać innowacyjność przedsiębiorstw, odwołując się do osiągnięć zasobowej teorii organizacji? Czy można mówić o dynamicznym potencjale innowacyjnym? Jak skutecznie budować modele działalności innowacyjnej małych i średnich przedsiębiorstw i kreować ich przestrzeń innowacji? To jedynie pewien wycinek pytań, które przyczyniły się do podjęcia, opisanych w niniejszej pracy, badań.

Fragment wstępu