Prezentowana monografia należy do nurtu prac rozwijających wiedzę o warstwie leksykalnej współczesnych polskich tekstów prawnych. Zastosowaną w niej teorię jednostki języka i gramatyki operacyjnej wzbogacono o pojęcie jednostki tekstu prawnego, co pozwoliło wykazać, że język prawny nie jest odrębnym kodem niezależnym od reguł języka polskiego, lecz stanowi byt ściśle z nimi powiązany. Polszczyznę prawną należy traktować jako specjalistyczny wariant ogólnego języka polskiego, pozostający z nim w zróżnicowanych relacjach semantyczno-składniowych, czego odzwierciedleniem jest zaprezentowane w pracy wewnętrzne zróżnicowanie jednostek tekstu prawnego. Monografia stanowi także głos w dyskusji na temat komunikatywności prawnej odmiany języka. Ujawniono bowiem szereg takich właściwości tekstów prawnych, które utrudniają ich zrozumienie przez prawników. Wypracowaną koncepcję teoretyczną zweryfikowano, opracowując pilotażową wersję słownika jednostek tekstu prawnego. Pokazano, że możliwy jest taki opis leksykograficzny, który jest mocno osadzony na gruncie językoznawczym, ale jednocześnie w sposób systematyczny uwzględnia specyfikę prawnej odmiany języka.

„Monografia Jednostka tekstu prawnego w ujęciu teoretycznym i praktycznym Małgorzaty Gębki-Wolak i Andrzeja Moroza to dzieło o bardzo dużej wartości naukowej, umiejętnie łączące tradycyjne metody naukowe ze zautomatyzowanymi procedurami informatycznymi, wnoszące do badań nad językiem prawnym znaczący i oryginalny wkład. Praca jest pogłębieniem i swoistym ukoronowaniem dotychczasowych badań Autorów i wyrasta z ugruntowanych koncepcji lingwistycznych. Tym samym Autorzy otworzyli ogromne możliwości dla dalszych badań nad językiem prawnym, w ramach których będzie można konsekwentnie ukazywać specyfikę tekstów prawnych przez pryzmat polszczyzny ogólnej. Wydaje się, że jest to najwłaściwszy kierunek, gdyż jego efekty umożliwią zrozumienie skomplikowanej materii nie tylko prawnikom i językoznawcom, ale również wszystkim obywatelom. Z uwagi na korzyści społeczne dokonanie Małgorzaty Gębki-Wolak i Andrzeja Moroza zasługuje na tym większą pochwałę.”
Z recenzji prof. Jarosława Liberka z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu