Generał Lejtnant Mikołaj Mikołajewicz Gołowin z Armii Imperium Rosyjskiego urodził się w 1875 roku. Po ukończeniu Akademii Wojskowej rozpoczął służbę w artylerii konnej Gwardii Imperium Rosyjskiego. W roku 1900 ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Rosyjskiego, a rok później został przeniesiony do Korpusu Sztabu Generalnego.
Przed wojną lat 1914-1918 dowodził szwadronem, a następnie grupą (trzy szwadrony) w pułku kawalerii; w latach 1907-1913 wykładał w Mikołajewskiej Akademii Sztabu Rosyjskiego. W latach 1908-1909 uczęszczał do paryskiej „Ecole Supérieure de Guerre”, zarządzanej w tym czasie przez marszałka Focha.
Kilka jego naukowych prac dotyczących sztuki wojennej zostało wydanych przez Akademię Sztabu Rosyjskiego, gdzie wykładał historię wojskowości (epoka napoleońska), taktykę kawalerii i pracę sztabu generalnego.
Podczas wojny lat 1914-1918 generał Gołowin zajmował kolejno następujące stanowiska:
Dowódca pułku kawalerii; za wyjątkową odwagę i wybitną służbę na tym stanowisku został odznaczony Szablą św. Jerzego.
Dyrektor operacji wojskowych (G-3) 9. Armii (Rosyjski Front Południowo-Zachodni).
Szef sztabu 7. Armii (Rosyjski Front Południowo-Zachodni); 7. Armia przełamała front pod Jazłowcem nad Strypą (w Galicji), podczas Ofensywy Brusiłowa w 1916 r. Wyniki operacji, której autorem był generał Gołowin były znakomite: pojmano 1622 oficerów i 77 467 żołnierzy, zdobyto 68 dział i 330 karabinów maszynowych. Za zaplanowanie, przygotowanie i wzięcie udziału w tej operacji generał Gołowin został odznaczony Krzyżem św. Jerzego.
Szef sztabu grupy armii na Froncie Rumuńskim (cztery rosyjskie i dwie rumuńskie armie) do października 1917 r.
Po rewolucji marca 1917 r generał Gołowin został wybrany na stanowisko dyrektora Akademii Sztabu Rosyjskiego przez oficerów sztabowych dwunastu z czternastu armii.