Monografia jest nowatorską I interdyscyplinarną analizą obrzędu Wodzić w Macedonii, a także propozycją nowego spojrzenia na folklorystykę, które Autorska nazywa folklorystyką konwersacyjną. Autorka nie sięga po obecną w badaniach koncepcję oralności ani nie mówi o folklorze jako literaturze (tylko) ustnej w opozycji do literatury pisanej, która zresztą nie potrzebuje tego przymiotnika. Pokazuje na podstawie analizy etymologicznej, ze samo określenie „literatura” ma w sobie komponent mówienia/wypowiadania. Autorska śmiało rzuca wyzwanie teoretycznym i metodologicznym założeniom folklorystyki. Korzysta nie tylko z danych archiwalnych, ale także sama eksploruje wsie Macedońskie, rozmawiając i uczestnicząc w lokalnych świętowaniach Wodzic.

Dr hab. Karolina Bielenia-Lenczowska