Zamieszczone w tym tomie wiersze powstały na przestrzeni wielu lat; mimo swej różnorodności tematycznej stanowią spójną całość. Sam Autor określa ten zbiór mianem „cyklu poetyckiego o duszy w czterech częściach: metafizycznej, katastroficznej, eschatologicznej oraz odrodzeniowej (rewitalizacyjnej)”.
W pierwszej części tomu (Wieczny Eter) znajdują się zarówno erotyki i utwory nawiązujące do mitologii greckiej, jak i wiersze skupiające się na poezji samej w sobie, na jej tworzeniu, lub uwypuklające motyw niepokoju, a nawet cierpienia. W drugiej części (Raport z planety Pi) dominują natomiast utwory będące gorzką refleksją nad kondycją współczesnego człowieka – nad jego bezwolnością, poddaństwem, brakiem indywidualności i wyobcowaniem ludzi pragnących cnót i dobra, którzy z tego powodu stają się celem pogardy i upokorzenia. Podobnego nastroju można dopatrzeć się w tych wierszach, które skupiają się na groźnym, niszczycielskim i bezlitosnym charakterze natury, a nie na jej pięknie. Trzecia część (Mój dom podziemny) sprawia wrażenie najbardziej osobistej, ponieważ zawiera utwory wspominające młodość, przepełnione tęsknotą za dzieciństwem i domem rodzinnym oraz refleksjami nad ich utratą. Czwartą i zarazem ostatnią część stanowi poemat Pod powiekami. Ze względu na swój oniryczny, niezwykły, wręcz abstrakcyjny charakter pozostawia on Czytelnikom najwięcej pola do interpretacji.
Tom został wzbogacony aż 40 ilustracjami (głównie reprodukcjami malarstwa polskiego i światowego), które mogą okazać się pomocne w interpretacji wierszy, a na pewno wzbogacą doznania estetyczne Czytelników.