Niniejsza praca porusza temat francuskiej propagandy dotyczącej spraw polskich w dobie napoleońskiej. Pokazuje, jaki wizerunek Księstwa Warszawskiego w czasach jego istnienia przedstawiano francuskiemu społeczeństwu i w jakim celu to czyniono. Ponieważ analizowany przekaz został stworzony w ściśle określonym celu, autor­ka usiłuje ustalić owo propagandowe wyobrażenie Księstwa Warszawskiego i jego mieszkańców we francuskich źródłach z lat 1807–1815, kiedy nad Sekwaną żywo dys­kutowano o kwestiach polskich i poruszano je w gazetach, literaturze, poezji, drama­cie. Dodać należy, że choć prawnie Księstwo istniało do 1815 r., to już w marcu 1813 r. rozpoczęła się okupacja kraju przez Rosję. Ten ostatni okres nie znajduje w zasadzie odzwierciedlenia w poruszanych w tej pracy źródłach francuskich.

Książka przedstawia obraz Księstwa widziany oczami paryżanina, który swoje wyobrażenie o państwie i jego mieszkańcach czerpał z codziennej prasy, ukazujących się w tym czasie nad Sekwaną książek historycznych, powieści, poezji czy wystawia­nych w teatrach przedstawień o polskiej tematyce. Ten specyficzny typ źródeł po­zwala na uzyskanie odpowiedzi na pytanie o zagadnienie napoleońskiej propagandy w sprawie polskiej w dobie I Cesarstwa.
Zamieszczone w tekście cytaty z obcojęzycznych źródeł i opracowań zostały prze­tłumaczone przez autorkę monografii.


Ze wstępu