Zasadnicza część pracy, określona jej tytułem, chronologicznie obejmuje lata 1420-1433. A więc okres od początku nawiązania kontaktów z husytami aż po wspólną wyprawę prowadzoną przez wojska polskie wraz z oddziałami Jana Čapka ze Sán prze­ciw zakonowi krzyżackiemu. Staram się w niej odpowiedzieć na pytanie o to, w jaki sposób Polska i Litwa zareagowały na propozycje husyckie, jakimi kierowały się mo­tywami i czy prowadziły wówczas wspólną politykę. Interesuje mnie przy tym w spo­sób zasadniczy kwestia wpływu polityki dynastycznej prowadzonej przez Jagiełłę i Witolda na ich stosunek do ewentualności opanowania tronu czeskiego. A także od­powiedź na pytanie
o to, czy Jagiełło zmienił swe poglądy w sprawie husyckiej w cza­sie wielkoksiążęcych rządów Świdrygiełły. Dużą wagę przywiązuję również do okre­ślenia dążeń i ich motywacji, jakimi kierowali się sami husyci. Poza zakresem chrono­logicznym wyznaczonym tytułem pracy pozostają nie mniej ważne rozważania poświę­cone próbie określenia wzajemnych stosunków łączących Jagiełłę i Witolda przed zło­żeniem im propozycji przez husytów.