W niniejszej książce dokonano analizy zmian, które nastąpiły w polskiej polityce zagranicznej po wejściu do Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem ostatnich dziesięciu lat. Istotę książki stanowią zależności między unijnymi a krajowymi poziomami kształtowania polityki zagranicznej oraz to, do jakiego stopnia państwa członkowskie są w stanie zaadaptować się do warunków unijnych, by następnie kształtować rezultaty polityki europejskiej.
Europejska Polityka Sąsiedztwa (EPS) dała Polsce niemal od początku niepowtarzalną okazję udziału w kształtowaniu rozwijającej się polityki UE wobec wschodnich sąsiadów. Niniejsza praca bada więc również, w jaki sposób Polska radzi sobie z wewnętrzną i zewnętrzną presją bycia z jednej strony przykładnym i twórczym członkiem Unii Europejskiej, z drugiej zaś rzeczniczką interesów Europy Wschodniej, na przykładzie stosunków z Ukrainą, Rosją oraz powołaniem Partnerstwa Wschodniego. Przede wszystkim jednak książka ta pokazuje jak Polska w ciągu ostatnich dziesięciu lat stała się jednym z najsilniejszych europejskich graczy w zakresie europejskiej polityki zagranicznej.