Trudno w bardzo skrótowo przedstawionym wstępie zarysować kontekst polityczny i społeczno-kulturowy, w jakim Autor podjął się próby odpowiedzi na pytanie, jakie podstawowe tożsamości zbiorowe Ukraińców występują w okresie niepodległości ukraińskiego państwa. Już samo podjęcie tematu w moim przekonaniu zasługuje na bardzo pozytywną ocenę, ponieważ Autor prezentuje wiedzę w bardzo zróżnicowanym i pełnym sprzeczności obszarze nie tylko politycznym, ale także naukowym.
Z mojej perspektywy jako recenzenta praca wzbudziła szczególne zainteresowanie także i dlatego, że w warunkach nagłośnienia polityczno-ideologicznego wydarzeń w centrum Ukrainy, odczuwam mniejszy zakres poinformowania w zakresie najogólniej rozumianej kondycji politycznej i społeczno-kulturowej mieszkańców tzw. Ukrainy południowej i wschodniej.
Praca zasadniczo przybliża obrazy złożoności i jednocześnie swoistej dramaturgii tożsamościowej badanych mieszkańców, którzy starają się znaleźć swoje miejsca w politycznie, ideologicznie i tożsamościowo nowych warunkach suwerennej Ukrainy.

Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Sadowskiego

Nie mam żadnych wątpliwości, że rozprawa (...) stanowi istotne osiągnięcie naukowe jako opracowanie nie tylko rzetelne i wiarygodne, ale niezwykle inspirujące. Pokazuje bowiem, jak niewiele w istocie wiemy zarówno o złożonej historii Ukrainy, jak i o tym wszystkim, co dzieje się od roku 1991 w tym kraju i społeczeństwie. Powiem nawet ostrzej – praca ta ostrzega przed istniejącym w krajowej polityce i części środowiska naukowego paternalistycznym stosunkiem do społeczeństwa ukraińskiego. Wynika on – co praca udowadnia – z niewiedzy i ignorancji. Poza walorami czysto naukowymi rozprawa zatem ma wielki walor edukacyjny, pokazując, jak wyboista jest droga emancypacji narodowej Ukraińców i jak niewielkie zrozumienie jest dla niej w Europie.

Z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha Józefa Burszty