Bezsprzecznie na gruncie polskim za pioniera naukowych badań nad Indiami uznać należy autora prezentowanej tu pracy, Walentego Majewskiego herbu Skorochód. Urodzony w 1764 r. na Podlasiu w rodzinie drobnoszlacheckiej, od najmłodszych lat „bystrym obdarzony umysłem” i przejawiający szczególne zainteresowanie językami, ukończył w 1785 r. – mimo perturbacji osobistych i dziejowych – warszawskie kolegium pijarów, w którym podjął zaraz potem pracę nauczyciela, porzucając jednocześnie myśl o dalszym kształceniu uniwersyteckim. Na stanowisku tym pozostał, jak sam pisze, przez „jeszcze parę lat dla wydoskonalenia się w językach francuzkim i niemieckim, tudzież dla czerpania ze źródeł na miejscu łatwiejszych wyższych nauk” i sam dokańczał własną edukację, w czym nieocenioną pomoc stanowiła dlań „[ł]atwość dostania dzieł potrzebnych z zamożnego księgozbioru tegoż Zgromadzenia i Biblioteki publicznej Załuskich, a nawet od wielu […] Dobroczyńców”.