Śmierć jest nieuniknionym i ostatecznym zdarzeniem w życiu każdego człowieka, budzącym zróżnicowane reakcje emocjonalne. Może prowokować strach, ale jednocześnie inspirować do prowadzenia lepszego życia, do wykorzystania ściśle ograniczonego czasu ziemskiej egzystencji.

Rozwój techniki i nauk medycznych przyczynił się do medykalizacji śmierci, jednocześnie umożliwiając przedłużanie ludzkiego życia, często w warunkach jego obniżonej jakości. Konflikt tych wartości wydaje się niezmiernie trudny do rozstrzygnięcia, co nie zwalnia z prób odnalezienia rozwiązań etycznych i normatywnych, które pozwolą na zapewnienie godności i autonomii osobom umierającym.

Oddawana w Państwa ręce monografia porusza problematykę prawa człowieka do zakończenia własnego życia w wielowarstwowym ujęciu: prawnym, kulturowym, filozoficznym i etycznym. Prawo do śmierci jest koncepcją względnie nową, wykraczającą poza zakres naukowego konsensusu. Nie doczekała się także stosownego normatywnego potwierdzenia. Tym niemniej, rekonstrukcja prawa do śmierci i zbadanie możliwości wyprowadzenia poszczególnych wchodzących w skład tego konglomeratu uprawnień szczegółowych wydało się zasadne w świetle stałego rozwoju technik podtrzymywania życia i narastającego konfliktu pomiędzy godnością człowieka umierającego a możliwością podtrzymywania jego biologicznego istnienia.