Zadośćuczynienie z tytułu śmierci osoby najbliższej Praktyka i standaryzacja

Książka zawiera zbiór tekstów dotyczących standaryzacji (ujednolicania) zadośćuczynień zasądzanych z tytułu śmierci osoby najbliższej. To pierwsze kompleksowe opracowanie tej problematyki w polskiej literaturze. Została ona ujęta interdyscyplinarnie, na płaszczyznach psychologicznej, cywilnoprawnej, konstytucyjnej, komparatystycznej, empirycznej oraz cywilnodogmatycznej.

Pojęcie „standaryzacja zadośćuczynień” to oczywiście skrót myślowy i na dodatek niejednoznaczny. Autorzy próbują znaleźć możliwie szeroko akceptowalną definicję standaryzacji przy założeniu, że jest to zjawisko czy stan rzeczy, w którym orzeczenia sądów w sprawach o zadośćuczynienie będą w jak najwyższym stopniu przewidywalne. Wskazują na dopuszczalność i celowość poszukiwania obiektywnych punktów odniesienia do żądanych/zasądzanych kwot zadośćuczynienia.

Autorami istotnej części artykułów są członkowie zespołu ekspertów projektu badawczego pt. „Standaryzacja wysokości zadośćuczynień za krzywdę spowodowaną śmiercią osoby najbliższej (art. 446 § 4 k.c.)” realizowanego w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury.

Publikacja jest przeznaczona dla sędziów, adwokatów, radców prawnych i aplikantów tych zawodów. Zainteresuje również pracowników naukowych i uczestników środowiska ubezpieczeniowego zajmujących się omawianą tematyką.