Łodzią jest i jest przystanią

Niniejszy zbiór wierszy Anny Frajlich ujawnia wielotematyczne rozproszenie, ale został uszeregowany w naturalnym porządku genezy tekstów. Pozwala to mówić o poetyckiej diarystyce, eksponującej na pierwszym planie podmiot autobiograficzny z jego subiektywną perspektywą: wspomnień, notatek z bieżących zdarzeń, a także wędrownych przygód myśli – osobistych i publicznych – wysnutych z bezpośredniej mikroobserwacji albo będących oderwanym od konkretu uogólnieniem. Dlatego całości nie można czytać jako układu skończonego ani zamkniętego. Stanowi ona przedział między tym co już napisane a tym, co wciąż pozostaje niedopowiedziane. Jest integralną częścią dorobku poetyckiego i eseistycznego, kontynuacją i suplementem do wszystkich poprzednich książek, a zarazem pokonującym kalendarzowe cezury mostem, po raz kolejny spajającym dwa najważniejsze brzegi czasu. W całym zbiorze znajdziemy tłum postaci ze świata literatury – zarówno w roli bohaterów jak autorów. Jest Różewicz z „odchodzącą matką” i Dante z „ciemnym lasem”, jest negatyw Kundery z „lekkością niebytu”, są Mickiewiczowskie Dziady i baśnie Andersena. Świat literatury dopełnia mitologia, malarstwo, teatr i muzyka: Dafne i Prometeusz, Goethe i Jan Kott, Munch i Mozart. Cały ten zastępczy świat najwyższych spełnień sztuki wydaje się bardziej żywy i rzeczywisty niż realna powierzchnia codzienności. A mapa wspomnień staje się zarazem palimpsestem kultury.
z posłowia Piotra Michałowskiego