Publikacja stanowi wynik rozważań na temat wybranych przestępstw komputerowych w polskim Kodeksie karnym, a mianowicie: przestępstw przeciwko ochronie informacji (rozdział XXXIIII KK oraz tzw. kradzieży tożsamości (art. 190a § 2 KK). Autor nie poprzestaje jednak na ich analizie, ale proponuje dokonanie modyfikacji, a ponadto przedstawia szereg nowych rozwiązań.

Szczegółowo omówiono poniższe zagadnienia:
akty prawne: w szczególności Konwencja Rady Europy o cyberprzestępczości sporządzona w Budapeszcie 23.11.2001 r., Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/40/UE z 12.8.2013 r. dotycząca ataków na systemy informatyczne;
terminologia „informatyczna" w polskim prawie, m.in dane komputerowe/informatyczne, system informatyczny, system teleinformatyczny, system informacyjny, sieć telekomunikacyjna;
przestępstwa przeciwko ochronie informacji;
przestępstwo kradzieży tożsamości;
cyberterroryzm;
niechciana poczta (spam);
problematyka zgodności polskich regulacji z prawem Rady Europy i UE;
nieumyślne przestępstwa przeciwko danym komputerowym i systemom informatycznym w ustawodawstwach innych państw:
kwestia przestępstw polegających na naruszeniu tzw. „ściśle osobistej sfery życia prywatnego".

W publikacji przedstawiono także „słowniczek" zawierający wyjaśnienie pojęć za zakresu funkcjonowania sieci komputerowych oraz „technik hakerskich".

Książka jest adresowana przede wszystkim do radców prawnych, adwokatów, sędziów, prokuratorów oraz pracowników naukowych oraz osób zainteresowanych tematyką przestępczości komputerowej. Powinna być również przydatna dla osób biorących udział w procesie tworzenia prawa.