Publikacja stanowi pierwsze w polskim piśmiennictwie monograficzne opracowanie zagadnień dotyczących dowodu prywatnego w procesie karnym.
Strukturę pracy determinuje przyjęta metoda badawcza polegająca na przedstawieniu problematyki dowodu prywatnego w wybranych obcych systemach prawa karnego procesowego, a następnie na gruncie teorii i praktyki krajowego procesu karnego.
Autor przedstawia definicję dowodu prywatnego, analizę dopuszczalności dowodu prywatnego, relację dowodu prywatnego do takich zasad procesowych, jak: zasada prawdy materialnej, zasada swobodnej oceny dowodów czy zasada swobody dowodzenia. Omawia również wpływ naruszeń prawa na dopuszczalność dowodów prywatnych oraz uprawnienia i obowiązki pełnomocników w zakresie gromadzenia tych dowodów.
W pracy sformułowano, na podstawie wyników badań prawnoporównawczych, szereg postulatów de lege ferenda.

Monografia jest adresowana do szerokiego kręgu odbiorców: przedstawicieli nauki prawa, praktyków - sędziów, prokuratorów, adwokatów i radców prawnych - oraz aplikantów zawodów prawniczych.