Na kartach dwutomowej syntezy, która po dzień dzisiejszy traktowana jest jako pozycja o charakterze fundamentalnym, autor przedstawił pełny opis powstawania wspólnoty kulturowej i politycznej, będącej w dużej mierze dziedzictwem Władysława Jagiełły i Kazimierza Jagiellończyka. Pod względem interpretacyjnym jest to jedno z najznaczniejszych dzieł apologetycznego nurtu w polskiej historiografii unii. Nurtu przez wiele dziesiątków lat dominującego w polskiej refleksji historycznej, który w kraju przestał istnieć po II wojnie światowej.