Wywodząca się ze środowiska inteligencji lwowskiej Zofia Romanowi-czówna (1842-1935), pisa-ła swoje wspomnienia, przeżycia i refleksje w latach 1859 - 1930. Pozostawiła potomnym świadectwo niezwykłe, obejmujące blisko 80 lat życia w Galicji Wschodniej. Jej działalność to przede wszystkim dwie pasje: godna najwyższego uznania praca nad sobą, nad kształtowaniem własnego charakteru i wręcz zapamiętała, niezwykle zróżnicowana służba społeczna. Religijność i głęboka duchowość prowadząca niekiedy do mistycznych przeżyć i altruizm przejawiający się w trosce o drugiego człowieka, ukształtowały jej heroiczne życie w całości oddane sprawie narodowej.