Maciej Kazimierz Sarbiewski był bodaj jedynym z naszych twórców, którego poezja znalazła się w głównym nurcie europejskiego baroku. Autorka książki błyskotliwie dowodzi, że sukces ten był możliwy dlatego, że nie tylko pieśni, lecz także marginalizowane przez badaczy epigramy poety z Sarbiewa, najdoskonalej wyrażały przesilenie, które ogarnęło świadomość europejską po załamaniu się renesansowego humanizmu. […][…] Chociaż tytuł książki odnosi się jedynie do epigramów Sarbiewskiego, to w swej treści jest ona próbą objaśnienia fenomenu całej twórczości poety, której istota, niczym promień w soczewce zdaje się skupiać w tych właśnie drobnych jego utworach. Jest to podejście z gruntu nowatorskie i wpisujące się w nurt formułowania nowych ocen spuścizny literackiej poety z Sarbiewa, który w ostatnich latach zaczyna znajdować coraz szerszą akceptację.

prof. dr hab. Aleksander W. Mikołajczak

Publikacja powstała we współpracy z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Oficyną Wydawniczą ASPRA.