"Guzik w pidżamie" Krzysztofa Olszaka nie jest zbiorem wierszy - jest książką: spójną, logiczną całością, w której Krzysztof prowadzi czytelnika przez świat bardzo głębokiego doświadczenia otaczającej nas rzeczywistości.

Nie jest to lektura łatwa i przyjemna. Świat, do którego zaproszony zostaje czytelnik jest pełen sprzeczności, niedomówień, bezinteresownego zła i szpetoty. W tym świecie autor próbuje odnaleźć jakieś ponadczasowe wartości, które mogłyby ocalić duszę młodego poety -ocalić potrzebę piękna, miłości i sztuki. Nawet forma wierszy zdaje się ustępować pod naporem bezwzględnej reduktywności, formalizmem i pobieżnością relacji. To książka bardzo osobista i intymna. Teksty są syntetyczne, konkretne i skrócone do granic komunikatywności zmuszając odbiorcę do rozstrzygania w sobie. Szybkość, skrótowość, brak rozszerzonej frazy poetyckiej budzą sprzeciw i o sprzeciw właśnie tu chodzi - o tę nutkę przekory i uporu, że przecież można żyć inaczej.
Jarosław Dulęba