Jest to dzieło odważne, do którego warto się zwrócić by przyglądająć się uważnie wydarzeniom z przeszłości, zastanowić się nad tymi dziejącymi się współcześnie.
Eugenio Zolli opublikował tę książkę pod koniec drugiej wojny światowej, nie znając jeszcze przerażających faktów dotyczących nazistowskich obozów zagłady. Autor kreśli w niej historię antysemityzmu, począwszy od korzeni ludu Izraela aż po współczesne autorowi wydarzenia. Rezultat to pełna pasji, szczegółowa analiza, obnażająca głębokie korzenie nienawiści do Żydów i przyczyny ich prześladowań w starożytności i na przestrzeni dwóch tysięcy lat kultury europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem pseudointelektualnych fermentów dziewiętnastego i początków dwudziestego wieku. Niechęć, o której mowa, nie dotyczy jedynie zjawiska nazizmu – co pokazuje, między licznymi przykładami, przypadek Dreyfusa – ale przenika ona europejskie społeczeństwo i myśl europejską na przestrzeni wieków, dając o sobie znać, z nienawistną brutalnością, na początku dwudziestego wieku.
Moment wydania niniejszej książki nabiera dużego znaczenia, została ona bowiem wydana kilka miesięcy po przyjęciu przez Zolli’ego chrztu. Jest więc bardzo prawdopodobne, że jej powstawanie, przynajmniej częściowo, związane jest z drogą, jaka doprowadziła go do przejścia na wiarę chrześcijańską. Temat związków pomiędzy nawróceniem, antysemityzmem i nietolerancją jest więc tematem bardzo dla Autora żywym i aktualnym.