Monografia dr. Dariusza Głucha jest poświęcona problematyce mającej fundamentalne znaczenie nie tylko dla lingwistyki japońskiej, ale także dla całej lingwistyki wschodnioazjatyckiej. Dotyczy ona niezwykle charakterystycznego i zrelatywizowanego terytorialnie zjawiska, jakim jest wielowiekowa tradycja w percepcji tekstów klasycznochińskich w japońszczyźnie.

Zagadnienie to nie byto dotąd obiektem obserwacji z takiej perspektywy, na jaką zdecydował się w swoim opisie Autor, z tego powodu jego monografia ma więc niewątpliwie charakter pionierski i w wielu miejscach odkrywczy. W książce zostały zarysowane początki i sam proces rozwoju tradycji kanbun kundoku, czyli oryginalnej, niemającej pełnej analogii nawet u najbliższych wschodnioazjatyckich sąsiadów japońszczyzny - tzn. w koreańszczyźnie czy wietnamszczyźnie - procedury odczytu tekstu klasycznochińskiego z jego jednoczesnym przekładem, a raczej odwzorowaniem gramatyczno-leksykalnym w materii językowej japońszczyzny w warunkach zapośredniczenia tego kontaktu przez zapis ideograficzny chińszczyzny. To właśnie ten zapis staje się obiektem różnorakich działań interpretacyjnych filologa-czytelnika, autora glos, dopisków i komentarzy, tłumacza i interpretatora, a także kodyfikatora szyku i ekwiwalencji leksykalnej, ideograficzno-wyrazowej oraz klasycznochińsko-klasyczno-japońskiej.
Na podstawie recenzji prof. dr. hab. Romualda Huszczy