Kęty wzmiankowane są już jako osada w połowie XIII wieku. Podanie o założeniu tej osady mówi o następującym fakcie. Dwaj książęta […] żyli ze sobą w niezgodzie, nienawidzili się wzajemnie, wojowali ze sobą. Obaj byli zamożni, mieli wielkie włości i wielu poddanych. Domownicy i krewni postanowili ich pojednać ze sobą. Wyznaczono ku temu stosowną porę, łowy między Sołą i Wisłą. Był podówczas w tych stronach bór gęsty, a w nim słupy graniczne oddzielające dzierżawy obu książąt. Tam mieli się spotkać obaj książęta piastowscy. Istotnie spotkali się – w tym miejscu, gdzie teraz stoją Kęty – koło studni w lesie. Tu, gdy wspomniano im o Bogu, o miłości i braterstwie, podali sobie ręce i pojednali się z sobą. Na pamiątkę zaś tego pojednania postanowili w tym miejscu osadę założyć i wybudować kościół.
(fragment książki)