Praca stanowi głos w debacie na temat przyszłości Unii Europejskiej w sytuacji, gdy niepowodzeniem skończył się projekt budowania państwa europejskiego oraz gdy pojawiła się konieczność sprostania wyzwaniu stwarzanemu przez globalizację zewnętrzną i wewnętrzną, migracje i rosnącą wielokulturowość społeczeństw krajów europejskich. Przedmiot rozważań koncentruje się na społecznych widnokręgach mieszkańców Unii Europejskiej, jej obywateli i nie-obywateli. Widnokręgi przybyszów i ich potomków, zwłaszcza członków enklaw i transmigrantów oraz ludności przyjmującej, wyznaczają ich wzajemne relacje, a te decydują o modelu stosunków zachodzących między członkami społeczeństw państw członkowskich. Wskazano na wzajemne powiązania pomiędzy widnokręgami społecznymi, tożsamościami oraz integracją społeczną i kulturową. Poruszono kwestię europejskiej tożsamości w kontekście wizji oraz ewentualnej misji Europy w dziele budowania światowej wspólnoty, a także konsekwencji różnych koncepcji europejskiego i państwowego obywatelstwa dla integracji imigrantów. Z tej perspektywy podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jakie są szanse powodzenia projektu kosmopolitycznej Europy.