Pierwsza w języku polskim monografia, która na wybranych przykładach z dramaturgii europejskiej od Maeterlincka, Czechowa i Wyspiańskiego przez Becketta, Pintera i Różewicza do Handkego i Kane'a - systematycznie podejmuje zagadnienie semantycznej i ekspresywnej wielokształtności milczenia, opisując jego zmieniające się formy i techniki zastosowania.