„Młodość nieunikniona” – między ludźmi, jak między wierszami – są początki i końce. Tomik jest rejestrem człowieka, 233-krotnym powtórzeniem jego odmian i mnogości – autor używa wyrazu „człowiek”, poszukując w poezji znaczeń i oczywistych zależności. Samemu oceniając (niekoniecznie na „szóstki z uśmiechem”), jest pytany, i jak echo odpowiada prawdą. W wolnej chwili napełnia poidełka, zapraszając do współpracy wróble zwyczajne i skalne, jaskółki brzegówki i czaple siwe oraz te wszelakie życia, które warto poznać w oczekiwaniu na młodość.