Praca zbiorowa prezentuje wyniki najnowszych badań nad zjawiskiem czułych modernizmów w ujęciu literacko-teoretycznym, historyczno-literackim, kulturoznawczym. Monografia (…) składa się z tekstów, poświęconych manifestacjom czułości w literaturze polskiej, rosyjskiej, ukraińskiej, chorwackiej XX i XXI w. (…) chodzi tutaj nie tylko o sztukę, którą określa się terminem „modernistyczna”, lecz także o wzorce literatury neomodernizmu i postmodernizmu, w których poetyce odnajdujemy pewnego rodzaju kontynuację i rozwój poetyki modernizmu. Redaktorki zbioru zaproponowały niezwykle interesująca i aktualną perspektywę badania: problem czułości zajmuje zauważalne miejsce w kulturze okresu ponowoczesnego, charakteryzującej się „nowym sentymentalizmem”, „nową szczerością”, poszukiwaniem środków emocjonalnego wpływu na czytelnika. Kwestia „czułego narratora”, której poświęciła swoje noblowskie przemówienie Olga Tokarczuk, stała się dodatkowym impulsem do skupienia uwagi literaturoznawców na tym ważnym temacie. z recenzji prof. dr hab. Ałły Tatarenko