Esej o nauczaniu partnerstwa - nie tylko w muzyce - oparty o wieloletnie doświadczenie artystyczne i pedagogiczne autora. Jerzy Marchwiński stawia te same wymagania pianiście-soliście i pianiście-kameraliście, podkreśla równoważność ról partnerów wykonujących pieśni Brahmsa czy sonaty na fortepian i skrzypce Beethovena. Przedstawiana przez niego idea partnerstwa może być inspiracją dla pedagogów, organizatorów życia muzycznego, samych muzyków i wreszcie odbiorców-słuchaczy. To także przenikliwa pochwała równoprawnych relacji w życiu osobistym czy na płaszczyźnie ogólnospołecznej.

„Z moich poglądów o partnerstwie tłumaczyłem się na estradach, w studiach nagrań i podczas emisji telewizyjnych. Tłumaczę się teraz przed młodymi adeptami sztuki muzycznej. Pomyślałem sobie, że może spróbowałbym zostawić jakiś ich ślad pisany? Może nieco trwalszy od koncertów i wykładów? Poza tym podczas wędrówek bibliotecznych i internetowych nie znalazłem żadnej publikacji o partnerstwie pomiędzy ludźmi. Trochę się nawet zdziwiłem, ponieważ postrzegam udane partnerstwo jako coś szczególnie ważnego. Jest to dominanta sukcesu współżycia, a w przypadku muzyków, których zaledwie znikomy promil egzystuje jako wykonawcy indywidualni, partnerstwo wydaje się być przewodnią wartością samorealizacji zarówno profesjonalnej, jak i ogólnej, życiowej. A tak o tym partnerstwie cicho!”

Jerzy Marchwiński (ur. 1935) - pianista, kameralista, pedagog. Prowadził działalność koncertową w Polsce i na świecie, głównie w dziedzinie kameralistyki; nagrał ponad 25 płyt. W latach 1954–2005 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, późniejszej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina, gdzie założył Katedrę Kameralistyki Fortepianowej, którą następnie kierował (od 1984 na stanowisku profesora zwyczajnego). Uhonorowany przez senat uczelni tytułem Dożywotniego Honorowego Profesora Akademii. Współpracował z międzynarodowymi konkursami muzycznymi w Tuluzie, Monachium, Bilbao i Rio de Janeiro; wykładał też podczas kursów mistrzowskich w Mont Orford w Kanadzie oraz w Round Top w Teksasie. Obecnie prowadzi liczne kursy mistrzowskie (m.in. w ramach warsztatów European Network of Opera Academies). Wielokrotnie wypowiadał się o idei muzycznego partnerstwa na łamach „Ruchu Muzycznego” i innych pokrewnych czasopism oraz wydawnictw.