Na przestrzeni ostatnich trzech dekad na głównego konkurenta dotychczas dominujących w badaniach nad stosunkami międzynarodowymi paradygmatów – realistycznego i liberalnego – wyrósł konstruktywizm społeczny. Począwszy od krytyki skierowanej w stronę Kennetha N. Waltza w latach 80. XX wieku, konstruktywizm stał się jednym z kluczowych podejść skupiających uwagę na czynnikach niematerialnych w badaniach nad światem po zimnej wojnie. Przyjął, iż rzeczywistość materialna „zależy od interpretacji i idei, które są nie tylko w naszych głowach, lecz mają charakter społeczny, ponieważ to, jak myślimy o świecie, wynika z dzielonych z innymi symboli, norm, wiedzy i języka".