Kazimierz Moszyński swego czasu skonstatował, że medycyna ludowa stanowi „istotny węzeł gordyjski, w którym najzawilej splątane są z sobą technika, wierzenia czy w ogóle typowe przejawy religijnego życia”. Autorka prezentowanego studium od paru lat konsekwentnie węzeł ten usiłuje – chyba z powodzeniem – rozplątać, umiejętnie stosując metodologię pragmalingwistyczną i sięgając – jak chociażby w opisie ludowego obrazu chorób – do ujęć językoznawstwa kognitywnego. W toku analizy posiłkuje się przy tym opracowaniami etnograficznymi z zakresu słowiańskiej medycyny ludowej i wcale licznymi już słownikami etnolingwistycznymi. Powstało studium rzetelne, wieloaspektowe i – co również zasługuje na podkreślenie – wręcz pasjonujące. Kreśli w nim Autorka zapomniany obraz ludowych interpretacji stanów chorobowych i wyobrażeń o tych ostatnich oraz szczegółowo rozpatruje zachowane i zapisane przez pasjonatów lecznicze formuły magiczne.
Z recenzji dr hab. Haliny M. Chodurskiej, prof. UP w Krakowie