W publikacji wskazano nową konwencję poznawczą prawa, pozwalającą opisać teoretyczny problem podziału prawa na publiczne i prywatne w innym aspekcie, niż dotychczas powszechnie próbowano to czynić na gruncie nauk prawnych. Rozgraniczenie prawa publicznego od prawa prywatnego jest bowiem kwestią poznania, a granicę wyodrębnienia tych dwóch części prawa można przeprowadzić w sposób jasny i pewny, wbrew spotykanym w naukach prawnych sceptycznym poglądom w tym względzie. Podstawą takiego twierdzenia jest przekonanie, że poznanie prawa jako zjawiska społecznego ma w dużej mierze charakter konwencjonalny i zależy od wyboru aparatury pojęciowej, przy pomocy której to prawo jest opisywane.