Zbiór opowiadań autorstwa Jana Dobraczyńskiego, powstały z inspiracji kard. Stefana Wyszyńskiego. 5 listopada 1975 r. kard. Wyszyński skierował do Dobraczyńskiego list z prośbą o stworzenie dzieła na Jubileusz 600-lecia Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Prymas Polski podkreślił, iż walorem utworu pióra Dobraczyńskiego miałaby być nie tyle relacja z dziejów Cudownego Obrazu, ile odmalowanie duchowego wpływu Ikony Jasnogórskiej na życie Polaków.
Opowieść o kulcie Obrazu Jasnogórskiego i jego wyjątkowej (również historycznej) roli Dobraczyński włożył w usta czternastu postaci (w tym trzynastu historycznych), do których zaliczają się: królowa Jadwiga Andegaweńska, świątkarz Łukasz z Rogów (restaurator obrazu Maryi), Mikołaj Kopernik, kard. Stanisław Hozjusz, Wojciech Męciński (jezuita, misjonarz), król Jan III Sobieski, gen. Kazimierz Pułaski, książę Józef Poniatowski, abp Zygmunt Feliński (metropolita warszawski), papież Jan XXIII (Angelo Giuseppe Roncalli), o. Maksymilian Maria Kolbe (franciszkanin), Józef Piłsudski, kard. Stefan Wyszyński, papież Jan Paweł II. Każda z postaci opowiada o Obrazie Jasnogórskim w perspektywie autobiograficznej oraz w kontekście własnej epoki. Dzięki takiej metodzie pisarskiej na kartach książki świadectwo jednostki przenika się z dziejowym doświadczeniem społeczności (narodu) tytułowe spotkania jasnogórskie to zakorzenione w historii Polski literackie obrazy odsłaniające spotkania i więź z Maryją w Jasnogórskim Wizerunku.