Otwórz się, Szuflado i nie pozwól,
Aby uczucia tak skrzętnie gromadzone,
Nie ujrzały nigdy światła dziennego
I żyły nadal gdzieś głęboko we mnie.

Bądź mi przyjaciółką i daj wierzyć,
Że to co piszę, warte jest tego,
Aby podzielić się z innymi i sprawić,
Że gdzieś zaświeci jeszcze nadzieja.

Nie pozwól zginąć mi w twojej głębi,
Narażonej na zakurzenie i zapomnienie.
Pozwól trwać obok innych i dla nich,
Daj szansę dokończyć mego dzieła.

Daj wiarę w sukces i zrozumienie,
Nie pozwól zgasnąć na wieki w ciszy.
Zatem wołam dzisiaj całym sercem:
Szuflado otwórz się!