Książka prezentuje dzieje utworzonej w 1940 r. Unii – organizacji polityczno-wojskowej, odwołującej się do katolickiej nauki społecznej oraz polskiego mesjanizmu. Liderzy Unii pragnęli, aby stała się ona zaczątkiem wielkiego ruchu ideowego reformującego Polskę, Europę, a nawet świat. Na kartach książki zostały omówione zarówno różne formy aktywności unionistów w okresie okupacji oraz w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej, jak i kwestie programowe. Doktryna unionistyczna miała doprowadzić do ustanowienia nowego ładu międzynarodowego, opartego na moralności chrześcijańskiej, oraz sprawić, że ludzie raz na zawsze zerwą ze szkodliwymi ideologiami powodującymi chaos i wojny.
Rolą monografii jest możliwie wyczerpujące omówienie działalności Unii oraz przedstawienie jej dorobku intelektualnego, który stanowi istotny wkład w rozwój polskiej myśli politycznej. Najbardziej aktywni w formowaniu doktryny unionistycznej byli Jerzy Braun, Kazimierz Studentowicz i Stanisław Bukowski. W szeregach Unii znaleźli się również inni znani i wybitni Polacy, m.in. Zofia Kossak-Szczucka i młody Karol Wojtyła.