Książka opisuje genealogię rodu Wybickich herbu Rogala, zamieszkującego Prusy Królewskie i Wielkopolskę. Była to drobna rodzina szlachecka o zagadkowym pochodzeniu, która pojawiła się w województwie pomorskim na przełomie wieków XVI i XVII. Jednym z celów tej pracy była próba rewizji legendy o pochodzeniu Wybickich, jaką zamieścił w swoim pamiętniku Józef Wybicki (zm. 1822), słynny protagonista rodu, autor hymnu narodowego. Zgromadzone w tej pracy dokumenty pozwoliły na odtworzenie w miarę pełnej genealogii tej rodziny. Rezultatem tych badań są biogramy 113 osób, począwszy od wieku XVII, a na pierwszej połowie wieku XX skończywszy. W odniesieniu do liczby 34 osób znanych z funkcjonującej do dziś, a wykonanej jeszcze przed II wojną tablicy genealogicznej, zawierającej szereg legendarnych, połowę zaś niepowiązanych ze sobą przedstawicieli rodu, jest to istotny wkład do dalszych poszukiwań. Po raz pierwszy zbadana została linia rodu, z której pochodził starosta krajowy Pomorza po I wojnie światowej Józef Wybicki (zm. 1929), ostatni z Wybickich, określany w dotychczasowych biogramach mylnie jako wnuk czy prawnuk autora hymnu narodowego. To 60 osób zamieszkujących obecny powiat brodnicki w województwie kujawsko–pomorskim od końca XVIII wieku, z których znanych było dotąd zaledwie kilka. Wobec dotkliwych strat w zespołach dawnych ksiąg grodzkich i ziemskich Pomorza niezbędna była szeroka kwerenda w innych dostępnych aktach w kraju i zagranicą. Autor opisał wszystkie odnalezione w wyniku dwudziestoletnich poszukiwań dokumenty, by możliwie najszerzej ukazać kręgi rodzinne czy stosunki majątkowe poszczególnych osób. Prezentowana książka przynosi wiele dotąd nieznanych faktów, w tym listy autora hymnu narodowego, czy dane z ksiąg metrykalnych od XVII wieku, obalając tym samym niektóre przestarzałe mity, przedstawiając aktualny stan badań nad rodem Wybickich.