Nieustający hymn o miłości, ze wszystkimi uczuciowymi zakrętami, dramatami. Adresatem tych wierszy jest ktoś, kogo obdarza się romantycznym uczuciem, które stopniowo przeradza się w rozczarowanie, smutek, żal. Bardzo tragiczne w swej wymowie są te liryki, w których ból staje się normą, brakiem nadziei na odnalezienie w sobie uczuciowej równowagi, przysłowiowego spokoju. Niektóre z liryków, piękne i wzruszające, potrafią przemówić, nie tylko do zakochanego serca.