Monografia służy przeprowadzeniu tezy, iż bez deprecjonowania zasady prawa do sądu możliwe jest zaoferowanie zawodnikom oraz innym podmiotom ruchu sportowego komplementarnego systemu załatwiania spraw ze stosunków sportowych, realizowanego przez różnego rodzaju sportowe instancje orzekające i neutralne osoby trzecie, posługujące się arbitrażowymi i koncyliacyjno-mediacyjnymi instrumentami eliminowania wynikłych konfliktów. Sytuacje sporne mogą być skutecznie usuwane przez odwołanie się do konstrukcji alternatywnych, pozasądowych form rozwiązywania sporów prawnych.