Przeobrażenia w skali globalnej obserwowane na przestrzeni ostatnich dwóch dziesięcioleci, będące w dużej mierze wynikiem upadku Związku Radzieckiego, a w konsekwencji wykształcenia się nowego porządku geopolitycznego, zmuszają do postawienia zasadniczego pytania o rolę i miejsce Chin w przestrzeni międzynarodowej. Aspiracje związane z chęcią uzyskania, czy raczej odzyskania, pozycji przynależnej tak wielkiemu państwu wymagają głębszej analizy nad zmianami w zakresie przyjętej strategii rozwojowej, jak i wynikających z tego potrzeb. Centralnymi wyznacznikami werbalnie propagowanej polityki Pekinu stały się w tej sytuacji hasła wskazujące na zdecydowanie negatywny stosunek wobec wszelkich form hegemonistycznych, unikanie militarnej konfrontacji, jak również podkreślanie pokojowego wymiaru realizowanej wizji rozwojowej. Te elementy, mające na celu stworzenie określonego wizerunku Chin na arenie międzynarodowej, stanowią fundament budowania wzajemnych relacji z innymi krajami. Działania powyższe podyktowane są koniecznością uzyskania niezbędnego czasu na skuteczne przeprowadzenie reform wewnętrznych, pozwalających zmniejszyć wciąż ogromny dystans dzielący Chiny od najbardziej rozwiniętych gospodarek naszego globu. By ten cel osiągnąć, niezbędne jest wytworzenie stabilnego otoczenia międzynarodowego, pozwalającego w pełni skoncentrować się na przekształceniach wewnątrzkrajowych. Z pewnością mamy tu do czynienia z kreowaniem nowej płaszczyzny interesów. Należy jednak pamiętać, iż pozostają one w ogromnej mierze uzależnione od potencjału, jakim będą w przyszłości dysponować Chiny.


(fragment książki)