Dziennik wybitnego prozaika polskiego, Jana Józefa Szczepańskiego, obejmujący lata 1945 2002 (od wyjścia autora z partyzantki po ostatnie zapisy szpitalne) to nie tylko dzieło literackie o wyjątkowych walorach artystycznych, ale rzecz o wybitnych walorach dokumentalno poznawczych, bo portretująca cały okres powojenny do 2002 roku.

Na kartach Dziennika znajdziemy i teksty stricte dziennikowe (życie prywatne, autoanaliza, zapis "przygody pisarskiej", życie rodzinne, środowiskowe literackie, polityczne; podróże, spotkania z ludźmi) i istotne teksty epistolarne.
.
Drugi tom Dziennika obejmuje okres bogaty i inspirujący. Szczepański opisuje współpracę ze Stanisławem Różewiczem (scenariusze), podróże do Paryża, do USA i na Spitsbergen, rejsy do Afryki i Azji. W tomie czytamy również o życiu kulturalnym i literackim (przyjaźnie z Lemem, Mrożkiem, Herbertem i bp. Wojtyłą).