Rozpatrywanie zjawiska przedsiębiorczości w kontekście socjologiczno-kulturowym, czyli z punktu widzenia kapitału społecznego, staje się przedmiotem dociekań, który nie tylko może doprowadzić do rozpoznania istotnych mechanizmów aktywności ekonomicznej człowieka, ale także może stanowić istotny wkład w zdiagnozowanie potencjału rozwoju społeczno-ekonomicznego grup czy też zbiorowości. Kwestia ta w dobie destabilizacji i ułomności mechanizmów rynkowych jest bardzo ważna i zasługuje na zainteresowanie. Problem nabiera szczególnego znaczenia w przypadku Łodzi, której sytuacja społeczno-gospodarcza określana jest mianem kryzysu.
Wiedza na temat użyteczności kapitału społecznego może stanowić przyczynek do powszechnego wykorzystywania w praktyce nowych form kapitału, które mogą być istotnym uzupełnieniem nadmiernie eksploatowanego kapitału ludzkiego. Ze względu na zakres analizowanych zjawisk uzyskane wyniki mają znaczenie zarówno dla kreatorów życia społecznego, jak i indywidualnych jednostek chcących mieć kontrolę nad swoim życiem, a także dla tych, którzy pragną osiągać więcej w kwestiach materialnych i niematerialnych. Kapitał społeczny traktowany jest bowiem przez wielu autorów jako jeden z głównych czynników odpowiedzialnych za powstawanie i utrzymywanie się nierówności. Przesądza on także o możliwościach i szansach jednostki w gospodarce kapitalistycznej. Dodać należy, iż przedsiębiorczość postrzega się również jako postawę ułatwiającą funkcjonowanie we współczesnym świecie.