Kinematograf o sobie to pierwsza monografia poświęcona tropom autotematycznym w polskim kinie. Autor zarówno odnosi się do najważniejszych teoretycznych oraz historyczno-filmowych ustaleń, jak i śledzi rozwój refleksywnych motywów w rodzimych filmach fabularnych, wyodrębniając przy tym tematyczno-gatunkowe dominanty tego typu audiowizualnych utworów. Przez pryzmat autotematycznej poetyki zostają odczytane nie tylko dzieła powszechnie doceniane (Wszystko na sprzedaż, Człowiek z marmuru, Amator), lecz także zapomniane lub uznane za nieudane (Sprawa do załatwienia, Epilog norymberski, Niebieskie jak Morze Czarne, Przyspieszenie, Historia niemoralna). Tak zarysowana propozycja interpretacyjna kładąca nacisk na narracyjno-estetyczne komponenty oraz polityczno-ideowy wymiar poszczególnych filmów pozwala spojrzeć na dzieje polskiego kina z nowej perspektywy.