Kolekcjonerskie praktyki prowokują do namysłu nad naszym związkiem z rzeczami, ich znaczeniem dla naszej tożsamości i wspólnoty. Skłaniają do refleksji nad sztuką, kulturą pamięci, społeczeństwem konsumpcyjnym, a także imperialnymi i kolonialnymi aspiracjami. Co o nas mówią rzeczy, które namiętnie zbieramy, eksponujemy, pielęgnujemy? Czy kolekcjonowanie – jako forma uprawiania nauki, zachowywania dziedzictwa, estetycznego i artystycznego wyrafinowania, wreszcie edukacji – usprawiedliwia niepohamowane pragnienie posiadania, przekraczanie kulturowych reguł wartościowania, norm etycznych wyznaczających stosunek do rzeczy i ich pozyskiwania? Tym rozważaniom poświęcona jest najnowsza książka Renaty Tańczuk.