Tytułowa kropla symbolizuje świat, ludzi i ich doświadczenia życiowe. Oblicza tej kropli są różnorodne w której słońce sączy promienie, gdzie krew czy pot, cierpienie są wszechobecne. Ta poezja to równocześnie przestroga przed znieczulicą , degradacją uczuć, zanikiem kontaktów międzyludzkich. Takie obszary autorka nazywa „miejscami ograniczonymi”, gdzie samotność , uczuciowe deklaracje pozostają w sprzeczności, nawet nadzieja okazuje się bezpowrotnie nie do spełnienia. Czytając tę lirykę , cały czas towarzyszyło mi przeświadczenie, że łzy są jednym z najlepszych wynalazków pana Boga, wtedy kiedy są rezultatem osobistych uczuć czy ogólnoludzkich tragedii. Debiut nastolatki, gimnazjalistki , zaskakująco mądry i przenikliwy.

Ład i porządek,
bez zdań za długich.
Dzieci przestaną pytać,
dorośli naprawdę dorosną.
Czas będzie o sobie przypominał,
a sentymenty zaginą.
Utopia antyhumanisty.