Celem książki jest przedstawienie lwowskiej szkoły matematycznej lat 1920–1940, a dokładniej: okoliczności czasu i miejsca, jej mistrzów i adeptów, ważniejszych osiągnięć i cech charakterystycznych, a także próba oceny wpływu, jaki wywarła ona na matematykę w Polsce i na świecie. Dla lepszej realizacji tego celu książka jest podzielona na siedem części, a części na rozdziały. Pięć pierwszych części opisuje szkołę, a dwie ostatnie stanowią ich uzupełnienie. Dokładniej, część pierwsza przedstawia tło, na którym szkoła się pojawiła, druga i trzecia – jej rozkwit, czwarta – dramat zagłady, a piąta – próbę zrozumienia zjawiska i jego znaczenia. Część szósta zawiera krótkie biogramy matematyków związanych ze Lwowem i aktywnych w swoim lwowskim okresie. Część siódmą i ostatnią stanowi bibliografia podzielona na trzy części: w części A wyszczególnione są prace matematyczne matematyków lwowskich, cytowane w głównym tekście (nie są to więc wszystkie ich prace), w części B – opracowania, na których autor się opierał, a w części C – inne cytowane prace matematyczne. Informacje o niektórych matematykach spoza Lwowa są natomiast zamieszczone w przypisach.
ze Wstępu