Książka stanowi omówienie jednego z najciekawszych zjawisk współczesnej prozy: twórczości Wiesława Myśliwskiego. Autorka podejmuje pionierską próbę interpretacji powieści autora „Nagiego sadu” w kategoriach nowoczesności, dowodząc, że są one diagnozą stawianą współczesnemu światu, wyrażoną językiem nowoczesnej, modernistycznej powieści. Wychodząc od pojęcia doświadczenia, Kaniewska pokazuje z jednej strony podstawowe problemy, jakie porusza w swym pisarstwie Myśliwski (stosunek człowieka do historii, tożsamość nowoczesnej jednostki, potrzebę poszukiwania sensu w opowieści), z drugiej strony: sposoby artykulacji owego doświadczenia i ich konsekwencje nie tylko dla dzieł omawianego twórcy, ale także dla takich, zadomowionych w literaturoznawstwie pojęć jak epickość, powieść inicjacyjna, monolog wypowiedziany.