Rynek ubezpieczeniowy jest jednym z obszarów działalności gospodarczej, w którym najczęściej podejmowane są próby oszustw i wyłudzeń. Zmiany urbanizacyjne i dające poczucie anonimowości środowisko miejskie, jak również znaczna liczba zdarzeń losowych (np. wypadków komunikacyjnych) pozwalają sprawcom przestępstw ubezpieczeniowych, a szczególnie oszustw asekuracyjnych, na przyjęcie założenia, że prawdopodobieństwo wykrycia ich czynu będzie niewielkie.

Przedmiotem niniejszej monografii jest spojrzenie na zagadnienie przestępczości ubezpieczeniowej przede wszystkim od strony czynu stypizowanego w art. 298 k.k., określanego mianem oszustwa asekuracyjnego. Opracowanie ma charakter przekrojowy, uwzględniający złożoność omawianej problematyki. Jego głównym tematem jest zagadnienie prawnokarnej odpowiedzialności za bezprawne uzyskanie nienależnego odszkodowania od zakładu ubezpieczeń. Problematyka ta została uzupełniona o charakterystykę metod stosowanych przez sprawców przestępstw ubezpieczeniowych ze szczególnym uwzględnieniem tych najbardziej typowych dla oszustwa asekuracyjnego.

Publikacja zawiera wyniki badań wskazujących na podstawowe problemy praktyczne oraz interpretacyjne omawianej tematyki. Analizie poddano również uregulowania kodeksowe dotyczące oszustwa asekuracyjnego obowiązujące w wybranych państwach europejskich.