Książka dotyczy jednego z bardziej dotkliwych dla chorego skutków udaru mózgu, czyli afazji. Około jedna trzecia pacjentów po udarze, zwykle lewopółkulowym, cierpi – przynajmniej okresowo – z powodu zaburzeń komunikacji werbalnej, wynikających z utraty podstawowych sprawności językowych (nazywania, rozumienia, powtarzania, pisania, czytania itd.). Niektórzy chorzy (szczególnie ci z afazją ruchową) mają też zaburzenia programowania i realizacji motorycznego aspektu czynności mówienia. Z afazją mogą współwystępować inne dysfunkcje dotyczące szeroko rozumianego zachowania, dodatkowo utrudniające funkcjonowanie chorego w codziennych sytuacjach życiowych i niekorzystnie wpływające na efektywność procesu zdrowienia i rehabilitacji. Te dysfunkcje mogą obejmować sferę poznawczą (uwagę, percepcję, pamięć, myślenie itd.), wykonawczą (napęd i motywację, kontrolę zachowania, samoświadomość itd.) oraz sferę emocji. W prezentowanej czytelnikom monografii autorka przedstawia przegląd współczesnej wiedzy na wyżej wymienione tematy kliniczne, omawiając je w kontekście zagadnień rehabilitacji neuropsychologicznej. Przegląd wieloaspektowego, poudarowego obrazu klinicznego chorych z afazją, uzupełniony jest badaniami własnymi autorki, dotyczącymi związku dwóch wybranych funkcji poznawczych (pamięci operacyjnej informacji niewerbalnej oraz rozumowania abstrakcyjnego) z dynamiką restytucji podstawowych czynności językowych, we wczesnym okresie rehabilitacji.