Gustave Le Bon (1841-1931) należy do klasyków psychologii społecznej. Jego "Psychologia tłumu" to dzieło do dziś niezwykle często przypominane w analizach społecznych. Nieco mniej znaną, choc równie ważną pracą francuskiego myśliciela jest właśnie Psychologia rozwoju narodów. Omawia w tej pracy tak doniosłe tematy jak podstawy idei równości oraz jej psychologiczne następstwa oraz wpływ na życie różnych społeczności. Bada także jak poszczególne instytucje społeczne wpływają na zakorzenienie się, będź nie, w danej społeczności. Często porusza - juz dziś może nieco nowocześniej formułowany - problem ras ludzkich. I tu wydaje się akurat najbardziej przestarzały, z punktu widzenia człowieka współczesnego - wręcz żenujący. Omawia problem terroryzmu - i tu jego rozważania mimo upływu lat ciągle przystają do rzeczywistości. Zajmuje sie także przeobrażeniami rzeczywistości społecznej, przeobrażeniami w dziedzinie nauki, sztuki. Stawia wreszcie kontrowersyjną tezę o wpływie historii na charakter narodowy. Cóż, nie jest to dzieło które w obecnej rzeczywistości można uznać za "poprawne" politycznie, ale może właśnie ta kontrowersyjność jest tej książki atutem, a przy tym pamiętać trzeba, kiedy ta książka została napisana. Od czasów jej powstania świat się niezwykle zmienił, jednak dzieło włoskiego psychologa ciągle warte jest (mimo wszelkich zastrzeżeń) uwagi.