Rok 1809 był dla Polaków czasem triumfu, a legenda napoleońska w polskiej kulturze to zjawisko nieporównywalne z jej przejawami w kulturze innych krajów, co było wynikiem oddziaływania tego pierwiastka nadziei, który był w Polsce stałym składnikiem rozwoju państwa. W dotychczasowych badaniach nad kształtowaniem się polskiej świadomości narodowej nie odtworzono w pełni etosu lat 1806-1813, współtworzącego polski "modus" wolnościowy i niepodległościowy w jego radosnym, "jasnym" wariancie. Uwaga badaczy skupiała się przede wszystkim na obyczaju Polaków zniewolonych. Przekazywanie znaków cierpienia było więc w piśmiennictwie polskim częstsze niż utrwalanie znaków Wiktorii. A ten właśnie cel przyświecał Autorom artykułów zawartych w niniejszym tomie, który zatytułowano "Rok 1809 w literaturze i sztuce". Zebrane w tym tomie artykuły o różnej tematyce łączy dążenie do odtworzenia istotnych składników atmosfery współtworzącej odczucie odrodzenia, Wiktorii, patriotycznych nadziei 1809. Tworzą one wielogłos, prowadząc ze sobą dialog, który koncentruje się wokół oceny wydarzeń 1809 roku ukazanych z różnych perspektyw źródłowych i metodologicznych.
Barbara Czwórnóg-Jadczak