Książka Rozum publiczny-uzasadnianie sądowe-umysł sędziego zawiera nowe ujęcie argumentacji prawniczej. Podejście opiera się na przekonaniu, iż w sytuacji występowania pluralizmu prawnego oraz moralnego argumentacja ta powinna odwoływać się do rozumu publicznego w ujęciu zaproponowanym przez Johna Rawlsa oraz do metody refleksyjnej równowagi tegoż samego autora. Nadto, rozum publiczny może stanowić podstawę nowe ujęcia argumentacji prawniczej tylko wtedy, gdy władza publiczna respektuje zasady państwa prawa. Te dwa założenia wyznaczają wszelkie ramy dyskusji o argumentacji z rozumu publicznego. Szczególną uwagę, poświęcono doniosłości idei rozumu publicznego dla procesu kontroli konstytucyjności prawa i wykładni konstytucji. Jak się argumentuje, niedozwolone motywacje jakimi kieruje się prawodawca sprawiają, że prawo przezeń stanowione, obarczone jest wadą niekonstytucyjności. Książka podejmuje również doniosłe pytania o to, co cechuje dobrego sędziego, w jaki sposób podejmuje decyzje, jak przebiega ten proces i na ile te decyzje są „racjonalne”. W książce, z perspektywy psychologii poznawczej, na podstawie wyników badań własnych, wykazano, że podejmowanie decyzji przez sędziów nie wymaga od nich jakichś szczególnych kompetencji moralnych. W książce nie podważa się zaufania do sędziów i ich decyzji, wskazuje się tylko na ograniczenia związane z racjonalnością myślenia oraz na błędy, jakie mogą popełniać, tak samo jak reszta z nas.